Spis treści

Podstawę opisu stanowią opublikowane w „Poradniku Językowym” (zwanym przez jego twórcę w skrócie „Poradnikiem”) deklaracje programowe, zapowiedzi wydawnicze, odezwy kierowane do czytelników, ogłoszenia od redakcji, wydawcy i administracji oraz sprawozdania Towarzystwa Poprawności Języka Polskiego (od roku 1934 Towarzystwa Krzewienia Poprawności i Kultury Języka). Przy odtwarzaniu układu działów w „Poradniku” wykorzystano spisy roczne zawartości czasopisma; nie tylko dlatego, że porządkują strukturę czasopisma, lecz także dlatego, że pozwalają spojrzeć na nią oczyma redaktora, który robiąc spis roczny, musiał po pierwsze określić hierarchię działów, po drugie zaś przyporządkować do nich określone teksty oraz podać nazwisko/nazwiska ich autora/autorów. Jego wybór stał się bezcenną wskazówką przy ustalaniu autorstwa tekstów (w których pojawiają się odwołania do tekstów pisanych przez różne osoby, znanych z imienia i nazwiska lub ukrytych pod inicjałami) i przypisaniu tekstu do tego, a nie innego działu*.

Rok 1931 zamyka okres krakowski czasopisma, rok 1932 otwiera okres warszawski. Do roku 1931 wydawcą i redaktorem odpowiedzialnym „Poradnika” był jego założyciel, Roman Zawiliński. Świadomość służby narodowi towarzyszyła redaktorowi naczelnemu przez cały okres redagowania „Poradnika”. Od roku 1932 czasopismo jest organem, założonego pod koniec 1929 r. w Warszawie, Towarzystwa Poprawności Języka Polskiego. Funkcję redaktora Towarzystwo powierzyło Kazimierzowi Królowi, po jego rezygnacji, Witoldowi Doroszewskiemu.